نا فراموشی !

دل مجنون شده ام رهگذر کوی تو شد
                    تا که لیلا نگهی بر من شیدا بکند

رسم گم گشتِگيَم این شد اگر من بروم
                    وی بگردد پی من ، باید و پیدا بکند

بیت من بی خم مویت نشود شعر چنین
                    باید آن پیچ و خمش ، خوب هویدا بکند

تو بخندی که دگر ، غم نبود در دل من
                    خنده ات هر گره از غصه و غم وا بکند

گر کسی یار تو شد در پی آزار تو شد
                    تو بگو یار مرا ، در دل و جان جا بکند

آنچنان یاد تو آرام کند ، یاد مرا باز بیا
                    ذهن آشفته ی من ، فکر به فردا بکند